Στην καρδιά των Αποκρεών… κι όπως συμβαίνει σε κάθε γιορτή ο νους ταξιδεύει στα παλιά. Στα έθιμα, τις παραδόσεις περασμένων χρόνων και στις συνήθειες των ανθρώπων. Εκτός από τις γνωστές μασκαράτες και τους σμποέρους στα χωριά, οι Απόκριες ήταν άμεσα συνδεδεμένες με ιδιαίτερες διατροφικές συνήθειες που ακόμα και στις μέρες μας, τηρούνται εθιμικά.

 

Όπως μας πληροφορεί ο Πανταζής Κοντομίχης στο βιβλίο του “Λαογραφικά Σύμμεικτα Λευκάδας¨, “Το Σάββατο, παραμονή της Τυροφάγου ή Τυρινής, το βράδυ εκτός από κανονικό φαγητό, έβραζαν και μακαρόνια, ανάλατα και ανάρτυτα, κι αφού τα σούρωναν τα έριχναν σε ένα κόσκινο γυρισμένο ανάποδα, κι από κει έτρωγε ο καθένας έτρωγε μόνο ένα μακαρόνι. Τελευταία έτρωγε το δικό της η οικοδέσποινα, που εν συνεχεία πετούσε το πηρούνι πίσω της. Τα εναπομείναντα μακαρόνια τα πετούσαν την επόμενη μέρα στις  κότες. Το κορύφωμα όμως της απόλαυσης ωραίων φαγητών ήταν την Κυριακή της Τυρινής. Την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια του χωριού  έφτιαχναν την λεγόμενη Κουλούρα, ένα είδος υπερτυρόπιτας“. 

Και στις μέρες μας όμως πολλά νοικοκυριά τηρούν το έθιμο και ετοιμάζουν την παραδοσιακή Κουλούρα. Στην Καρυά, η θειά Σταμάτα Αραβανή σύζυγος Γεωργίου Αραβανή Γελασοθέη και παλιά φουρνάρισσα του χωριού, με την εμπειρία που κουβαλά από τα χρόνια σκληρής δουλειάς στον οικογενειακό της φούρνο, γνωστό και ως ¨Φούρνο της Κανούταινας¨ μας υποδέχθηκε στο σπίτι της και ετοίμασε την πίτα ακολουθώντας τα βήματα που έμαθε, όπως μας είπε, από την μάνα της. 

 
Παρότι διανύει την όγδοη δεκαετία της ζωής της, ακούραστη ζυμώνει το προζύμι για να ανοίξει τα φύλλα που απαιτεί η συνταγή, και για δύο ολόκληρες ώρες στέκεται ακούραστη, δίνοντας τον καλύτερό της εαυτό για να πετύχει η συνταγή και να μας ευχαριστήσει με το αποτέλεσμα.
Τα χρειαζούμενα τα΄ χαμε όλα. Είχαμε αυγά απ΄τις κότες μας, το γάλα απ΄τη γίδα, τα λάδι μας, το αλεύρι το΄χαμε απ΄το φούρνο. Ήτανε για μας τότε χαρά. Η μόνη δυσκολία ήτανε στα φύλλα… άει να φκιάσεις τριάντα φύλλα στο χέρι…” μας είπε, γεμάτη νοσταλγία για τα χρόνια της νιότης.

Η Κουλούρα ή αλλιώς κλούρα, έτσι “κουτσουρεμένη” που συνηθίζουμε να την αποκαλούμε στον τόπο μας φτιάχνεται με χειροποίητο φύλλο, για το οποίο χρειάζεται ενάμισι κιλό αλεύρι, μισό νεροπότηρο λάδι, ένα κουταλάκι της σούπας ξύδι, ένα κουταλάκι του γλυκού αλάτι, λίγο νερό χλιαρό.

Το μείγμα της αποτελείται από δεκαπέντε αυγά (όσα και τα φύλλα), ένα νεροπότηρο λάδι, ένα ποτήρι γάλα και τριμμένη φέτα.

Για το άλειμμα των φύλλων χρειάζεται βούτυρο λιωμένο.  Η εκτέλεση είναι απλή. Δύο φύλλα στο ταψί στην αρχή και στη συνέχεια εναλλάσσονται τα φύλλα με το μείγμα, τα οποία προηγουμένως βουτυρώνουμε.  Τα φύλλα πρέπει να τοποθετούνται τσαλακωμένα… εκεί είναι η νοστιμιά.

Στον ήδη ζεστό φούρνο ψήνεται για μία ώρα περίπου στους διακόσιους βαθμούς και μετά για μισή ώρα περίπου στους εκατόν εβδομήντα. 

Λαχταριστή, γιομάτη και πεντανόστιμη η παραδοσιακή Κουλούρα της Τυρινής. Κι όπως μας είπε η θειά Σταμάτα, πρέπει να είναι χοντρά τα φελιά – κομμάτια- να την τρως και “.. να βαλτώνει το δόντι!

Κι είναι η στιγμή που περιπλέκεται η νοστιμιά της γεύσης με τη νοστιμιά της έκφρασης και σου αφήνουν ένα γλυκό χαμόγελο απόλαυσης και γέλιου. 

Καλές Απόκριες!!